۱۳۸۸ تیر ۱۴, یکشنبه

اسرائیل و جنبش آزادی خواهی در ایران

خود اسرائیلی ها هم می دانند که یک حمله نظامی هوایی و بمباران تاسیسات اتمی ایران دردی را دوا نخواهد کرد و رژیم ایران بی شک راه هایی برای مقابله با آن را دارد. با شک و گمان هایی درباره وجود نیروگاه هایی مخفی دیگر در ایران به چنین اقدامی نمیشود برای جلوگیری دست یابی رژیم ایران به سلاح اتمی امید داشت.
از نظر استراتژیکی و هنر جنگ نیز بمباران های هوایی هیچ گاه سرنوشت ساز نبوده و نیستند . بمباران های هوایی فقط و فقط بمنظور ایجاد نارضایتی در میان مردم و وادار آنان به شورش داخلی علیه حکومت است و این در حالیست که در تاریخ حملات هوایی هرگز چنین اتفاقی رح نداده است و چه بسا مردم استقامت نشان داده اند آنچنان که در بمباران عظیم آمریکایی ها بر علیه زاپنی ها در سال آخر جنگ جهانی دوم و بمباران متفقین بر علیه دولت آلمان در همان سال رخ داد. در آن روز ها واکنش مردم برعکس بود و مردم پشت دولت های خود ایستادگی کردند.
تا پیش از جنبش مردمی و آشکار شدن ضدیت مردمی با رژیم هم قطعا گمان بر همین بود. شاید اسرائیل گمان میکرد که نتنها حملات دردی را دوا نمیکند بلکه به واکنش رژیم هم خواهد انجامید.. اما در موقعیت کنونی که حکومت پایگاه مردمیش را از دست داده آیا اسرائیل جدا به حمله نظامی فکر می کند ؟

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر