۱۳۸۸ تیر ۲, سه‌شنبه

در انتظار چه هستیم ؟

هموطنان...
در انتظار چه هستیم ؟ چه می کنیم ؟ چه می خواهیم ؟ از کجا می آییم ؟ به کجا می رویم ؟
باید به قدرت خود ایمان داشته باشیم . هیچ سپاه و بسیجی قادر به سرکوب یه حرکت همپانی نخواهد بود. هموطنان... نمونه های اخیر خیزش های ملی در کشور هایی مانند یونان و ایتالیا به ما نشان داده که هیچ دولتی جلودار حرکت ملت نیست .
در یونان حرکت عظیم مردمی دولت را وادار به عقب نشینی کرد .. ملتی که برای حمایت و در سوگ چند جوان قیام کرده بود. قیامی که می رفت اروپا را فرا گیرد. اتفاق مشابهی در ایتالیا اتفاق افتاد .
آیا براستی این غم.. خشم و اندوه متمرکز شده در قلب های ما نمی تواند ما را به حرکت وا دارد ؟ راهپیمایی ملیونی تهران بار دیگر نشان داد که ما اگر بخواهیم می توانیم . تا کی صبر کنیم. تا کی طاقت بیاوریم. تا کی از آزادی بخوانیم ؟
نسل انقلاب سوخت و پر پر شد . یک نسل که می رفت سازنده ایران دموکراتیک و پیشرفته باشد در زیر فاضلاب حکومت دینی مدفون شد. میلیون ها معلول و کشته و شیمیایی دستمزد هشت سال جنگ بیهوده بود و آن هایی که خون ملت را در شیشه کرده اند هنوز بر مسند قدرت تکیه زده اند .
مگر سال های 61 ال 67 را ندیدید؟ مگر 18 تیر را ندیدید ؟ مگر کشتار و ضرب و شتم فرزندانتان را در خیابان های تبریز و تهران و اصفهان و رشت و ساری و کرمانشاه و کرمان و ارومیه و اراک و خرم آباد و بابل و آمل و و و نمی بینید ؟
دیگر به چه نشان و علامتی برای حرکت نیاز دارید ؟
راهپیمایی مسالمت آمیز کردیم با گلوله جوابمان را دادند . با مدنیت اعتراض کردیم.. روزنامه ها را بستند . آزادی خواستیم دانشگاه ها را به خاک و خون کشیدند.
باز هم جا زدیم ؟
مگر تبریز را نمی بینید.. مگر آمل و بابل و ساری را نمی بینید . مگر از اصفهان و بندر عباس خبر ندارید. مگر خمینی شهر را ندیدید؟
فریاد ملت بلند شده. کردستان را در یابید.
هموطنان کرد ما امروز اعتصاب عمومی کردند. همزمان درتهران بطور پراکنده اعتصاب آغاز شد. کافیست دو هفته دندان روی جگر بگذاریم. بیاییم این حکومت را تحریم کنیم. مگر ما از پدرانمان چه کم داریم ؟
جانی ترین حکومت های دنیا در مقابل اعتصاب عمومی کاری از پیش نمی برند. بیاییم خود.. فرزندان و نودگانمان را از یوق تحجر نجات دهیم !


من اگر برخیزم.. تو اگر برخیزی.. همه بر می خیزند.

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر