بار دیگر فرزندی از ایران زمین به دسته شهدای سنگر وبلاگ نویسی پیوست.. ما که د ر سال شوم گذشته مهرنهاد را از دست دادیم اکنون در غم اندوه امید میرصیافی... نخیر.. برای آزادی او شادی می کنیم .
شادی ما تنها راه مبارزه با دین و آیین نکبت بار گریه و زاریست . شادی ما تنها اسلحه ما در مقابل تقویم شوم گل بسر مالیدن و سینه زنیست ما باید یاد بگیریم که نگریم.. آنها که رفتند از زنجیر زور و ستم رها شدند .
ما باید این آیین غم و گریه را فراموش کنیم . او که رفت رها شد. آنها که رفتند چه رستگارند .این ماییم که در ذلت خود غرقیم و شاد از زندگی نکبت بارمان . مهرنهاد ها و میرصیافی ها رفتند و بما درس آزادی داند .
به ما یاد داند که نباید در مقبل شلاق و سانسور سر تعظیم فرود بیاوریم .
ما باید شاد باشیم که چنین دلاورانی هنوز هم از دامان ملت ایران زاده می شوند تا به ما درس آزادی بدهند . ما با شادی خود کابوس غم به حکومت ننگین اسلامی عیدی می دهیم. ما میمیریم و زنده ایم تا رژیم بداند ایران زنده است شهیدان ایران زمین.. ما نمی گرییم.. پیوندتان با آزادی مبارک
به یاد یعقوب مهرنهاد و امید میرصیافی
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر