من اصولا اهل درگیری لفظی و قلمی نیستم اما گاه گاهی مجبورم بنویسم و جواب کسانی را بصورت کلی بدهم .
بازار کانال های ماهواره ای این روزها بسیار گرم است و مخصوصا تلویزیون های سیاسی مانند کانال یک و تلویزیون پارس و تلویزیون آریامهر ظاهرا در تکاپوی آزادی ایران هستند . البته حرف و حدیث های زیادی درباره این کانال های ماهواره ای وجود دارد و من شخصا به هیچکدام از این کانال ها اعتمادی ندارم .. حداقل اعتماد کامل .
اما ما ایرانیان یک خصوصیت بارز و منفی داریم و آن این است که ایرانی حد وسط نمی شناسد . یا رومیه روم یا زنگیه زنگ . یا در ولایت کسی ( خامنه ای و رجوی و بختیر و محمد رضا شاه یا هر کس دیگری ) غرق می شویم یا به زمین و زمان بدبین می شویم و دهان به فحاشی و انتقاد می گشاییم .
در ایران ما و در خارج کشور بینندگان تلویزیون های سیاسی و یا بظاهر سیاسی بدو دسته شده اند . یا منتظرند که فلان کانال یا فلان شخص ایران را آزاد کند و هیچ حرکت شخصی از خود انجام نمی دهد یا اینکه به زمین و زمان بدبین است و همه را شارلاتان و نماینده رژیم معرفی می کند .
این نتیجه گیری ها از یک چیز سرچشمه می گیرد... همه نشسته اند و از دیگران انتظار دارند تا برایشان کاری بکنند و چون از خودشان کاری بر نمی آید این گره کور سرنوشت این ملت را به گردن فلان برنامه ساز و فلان کانال میاندازد البته اشتباه متوجه نشوید ...
هر کس که در مقبل یک دوربین تلویزیونی قرار می گیرد در مقابل مخاطب مسئولیتی بر عهده دارد . حال هر برنامه ای که می خواهد باشد . در این میان برنامه سازان سیاسی مسئولیت بزرگتری بر گردن دارند . بقول معروف کسی این آقایان و خانوم ها را مجبور نکرده تا راه سیاست در پیش بگیرند و می تواندد آزادانه به کار دیگری بپردازند . اما هروقت کسی ادعای سیاسی بودن می کند در مقابل یک ملت مسئول است .
متاسفانه از زمانی که تلویزیون های سیاسی بعد از سال پنجاه و هفت در خارج ایران تاسیس شدند .. مخاطبان این برنامه های سیاسی بقدری با افراد شارلاتان و کلاه بردار مواجه شدند که اعتماد خود را به همه این کانال ها از دست داده اند . البته باز هم باید تاکید کنم که کانال های تلویزیونی مبارزان سیاسی نیستند . کانالی که در آخر ماه باید هزینه تلویزیون را بپردازد به هر وسیله متوسل می شود تا این کار را بکند و وقتی کفگیر بته دیگ خورد مبارزه را از یاد می برد ( این امریست کاملا عادی ) تا هزینه تلویزیون را بپردازد . بنابراین وقتی میشنوم که کسی در انتقاد از فلان شبکه یا شخص می گوید که ببین فلانی مردم را سرکیسه کرد و کاری برای مردم نکرد خنده ام میگیرد .
کانال های تلویزیونی اصولا منابع درآمد هستند و پول جمع کردن کار آنهاست . شما در هر کشوری که زندگی می کند هزینه مشخصی را برای بهره برداری از کانال های تلویزیونی می پردازید و صدایتان هم در نمی آید که آی و وای ما را گول زدند و حرف و حدیث . اما همان طور که می دانیم ما ایرانیان اجنبی پرست هستیم و هرچه بر سرمان بیارند جیکمان در نمی آید اما تا ایرانی از ما بهر عنوانی درخواست پول میاید به او برچسب شارلاتان و دزد و کلاه بردار می زنیم .
هرکس که عقیده دارد که فلان کانال ایران را آزاد خواهد کرد در خواب بسر میبرد . درست است که رسانه های گروهی در جنبش های مردمی نقش اصلی را ایفا می کندد اما حرکت آخر هم از مردم است و تا مردم نخواهند حتی بزرگترین غول های رسانه ای جهان مانند بی بی سی و سی ان ان و العربیه کاری از پیش نمی برند .
بحث دیگر این است که تا مردم خود نخواهند هرگز فریب نخواهند خورد .اگر چند هزار نفر به فلان کانال پول می دهند مشکل شخصی آنهاست . بقول دوستی در این دنیا حتی آزادی هم خریدنیست . اگر به فلان کانال فلان مبلغ داده می شود این گواه این امر است که آن چند هزار نفر به (( اهداف)) این شبکه اعتقاد دارند. اعتقاد هم که نداشته باشند بالاخره برای آنچه می بینند باید هزینه پرداخت شود . همان طور که که ما این پول ها را بخورد شبکه های خارجی می دهیم تا شاید ماهی یک بار اگر وقت داشتیم از برنامه های آنها استفاده کنیم !!
اما باید واقعا توجه داشت که با توجه به سانسور در داخل کشور برای براندازی رژیم که تمام این خیمه شب بازی ها برای این کار است باید چراغ سبز های بسیار بیشتری داشته باشیم. اگر دنیا براندازی این نظام را می خواست دیگر احتیاجی به فحاشی های سعید سکویی و دورویی های علیرضا میبدی و پول جمع کردن شهرام همایون نبود .
دور گود نشستن و لنگش کن گفتن بسیار راحت است . اگر هر یک از منتقدین این این کانال ها بجای این افراد بودند آنوقت می شد گفت چند مرد حلاج هستند و آیا واقعا آنقدر وطن پرست هستند که ادعا می کنند ؟
منتقدین این کانال ها همه چیز را زیر چتر شارلاتان بازی جمع می کنند اما آیا واقعا تمام کارها و گفته های این افراد بی تاثیر است ؟
بنده گمام نمی کنم . اگر به سیر رو بجلوی خردگرایی و بازگشت به ملی گرایی نگاه کنیم متوجه می شویم که این رسانه های برون مرزی اولین محرک این حرکت ها هستند و این خود نوعی مبارزه است . حال کسی هم از این مبارزه پولی بجبیب می زند نوش جانش !! از مردم ندار داخل ایران که کسی ندزدیده ( کسی که بگوید دزدیده از آن حرف ها زده ) و مردم پول دار خارج کشور چشمشان دربیاید باید جور مردم داخل ایران را بکشند !!
در داخل ایران افرادی هستند که دلخوشی جز این شبکه ها ندارند و اگر مردم خارج.. هموطنان آنها بداد آنها نرسند پس چکسی برسد ؟
بقای یک ملت با امید است و این شبکه ها چه شارلاتان و چه وطن دوست این امید را در دل این ملت زنده نگاه داشته اند .
حالا شما در خانه خود بنشین. به این برنامه ها نگاه کن. یک قران(ببخشید دلار یا یورو ) هم نپرداز ولی ادعای روشن گری و آزادی خواهی و طرفداری از ملت ایران بکن !!
3 ملیون ایرانی در خارج و ملیون ها ملیون ایرانی در داخل از بدبختی این ملت ککشان هم نمی گزد آنوقت ما از 4 نفر درخواست و توقع معجزه داریم ؟ بنده در اینجا نمی خواهم به نقد اشخاص و یا کانال خاصی بپردازم ... اما اگر این کانال ها بقول بعضی ها مردم را سرکیسه می کنند این بدین خاطر هست که مردم ما خود آزادی خود را نمی خواهند چون اگر سی سال این رژیم ملایان را تحمل نمی کردند دیگر نیازی به این کانال و آن کانال مبارز و یا بظاهر مبارز نبود .
همه می دانیم که اگر روزی ملت از جا بلند شود دیگر نیازی بدیدن قیافه فلان مجری و فلان برنامه را نداریم.
در پایان تاکید می کنم که من در این مطلب قصد طرفداری از کسی را نداشتم. چه بسا کسانی هستند که مطمئن هستم فقط و فقط برای پر کردن جیب مردم و بعضی برای بقای این رژیم تلاش می کنند . اندکند میهن دوستان واقعی . آن دسته هم با دست خالی کاری از دستشان بر نمی آید . دسته ای هم هستند که اصولا ادعایی ندارند و نمی توان بر ایشان خرده گرفت . عده ای هم هستند که بازی دوجانبه می کنند . بسیار جالب است که در میان ما ایرانیان هر نوع آدمی پیدا می شود !!!
اما این نکته را باید در مغزمان فرو کنیم :
نپرس دیگران برای ایران چه کردند و نکردند.. بپرس تو چه کردی و نکردی
بازار کانال های ماهواره ای این روزها بسیار گرم است و مخصوصا تلویزیون های سیاسی مانند کانال یک و تلویزیون پارس و تلویزیون آریامهر ظاهرا در تکاپوی آزادی ایران هستند . البته حرف و حدیث های زیادی درباره این کانال های ماهواره ای وجود دارد و من شخصا به هیچکدام از این کانال ها اعتمادی ندارم .. حداقل اعتماد کامل .
اما ما ایرانیان یک خصوصیت بارز و منفی داریم و آن این است که ایرانی حد وسط نمی شناسد . یا رومیه روم یا زنگیه زنگ . یا در ولایت کسی ( خامنه ای و رجوی و بختیر و محمد رضا شاه یا هر کس دیگری ) غرق می شویم یا به زمین و زمان بدبین می شویم و دهان به فحاشی و انتقاد می گشاییم .
در ایران ما و در خارج کشور بینندگان تلویزیون های سیاسی و یا بظاهر سیاسی بدو دسته شده اند . یا منتظرند که فلان کانال یا فلان شخص ایران را آزاد کند و هیچ حرکت شخصی از خود انجام نمی دهد یا اینکه به زمین و زمان بدبین است و همه را شارلاتان و نماینده رژیم معرفی می کند .
این نتیجه گیری ها از یک چیز سرچشمه می گیرد... همه نشسته اند و از دیگران انتظار دارند تا برایشان کاری بکنند و چون از خودشان کاری بر نمی آید این گره کور سرنوشت این ملت را به گردن فلان برنامه ساز و فلان کانال میاندازد البته اشتباه متوجه نشوید ...
هر کس که در مقبل یک دوربین تلویزیونی قرار می گیرد در مقابل مخاطب مسئولیتی بر عهده دارد . حال هر برنامه ای که می خواهد باشد . در این میان برنامه سازان سیاسی مسئولیت بزرگتری بر گردن دارند . بقول معروف کسی این آقایان و خانوم ها را مجبور نکرده تا راه سیاست در پیش بگیرند و می تواندد آزادانه به کار دیگری بپردازند . اما هروقت کسی ادعای سیاسی بودن می کند در مقابل یک ملت مسئول است .
متاسفانه از زمانی که تلویزیون های سیاسی بعد از سال پنجاه و هفت در خارج ایران تاسیس شدند .. مخاطبان این برنامه های سیاسی بقدری با افراد شارلاتان و کلاه بردار مواجه شدند که اعتماد خود را به همه این کانال ها از دست داده اند . البته باز هم باید تاکید کنم که کانال های تلویزیونی مبارزان سیاسی نیستند . کانالی که در آخر ماه باید هزینه تلویزیون را بپردازد به هر وسیله متوسل می شود تا این کار را بکند و وقتی کفگیر بته دیگ خورد مبارزه را از یاد می برد ( این امریست کاملا عادی ) تا هزینه تلویزیون را بپردازد . بنابراین وقتی میشنوم که کسی در انتقاد از فلان شبکه یا شخص می گوید که ببین فلانی مردم را سرکیسه کرد و کاری برای مردم نکرد خنده ام میگیرد .
کانال های تلویزیونی اصولا منابع درآمد هستند و پول جمع کردن کار آنهاست . شما در هر کشوری که زندگی می کند هزینه مشخصی را برای بهره برداری از کانال های تلویزیونی می پردازید و صدایتان هم در نمی آید که آی و وای ما را گول زدند و حرف و حدیث . اما همان طور که می دانیم ما ایرانیان اجنبی پرست هستیم و هرچه بر سرمان بیارند جیکمان در نمی آید اما تا ایرانی از ما بهر عنوانی درخواست پول میاید به او برچسب شارلاتان و دزد و کلاه بردار می زنیم .
هرکس که عقیده دارد که فلان کانال ایران را آزاد خواهد کرد در خواب بسر میبرد . درست است که رسانه های گروهی در جنبش های مردمی نقش اصلی را ایفا می کندد اما حرکت آخر هم از مردم است و تا مردم نخواهند حتی بزرگترین غول های رسانه ای جهان مانند بی بی سی و سی ان ان و العربیه کاری از پیش نمی برند .
بحث دیگر این است که تا مردم خود نخواهند هرگز فریب نخواهند خورد .اگر چند هزار نفر به فلان کانال پول می دهند مشکل شخصی آنهاست . بقول دوستی در این دنیا حتی آزادی هم خریدنیست . اگر به فلان کانال فلان مبلغ داده می شود این گواه این امر است که آن چند هزار نفر به (( اهداف)) این شبکه اعتقاد دارند. اعتقاد هم که نداشته باشند بالاخره برای آنچه می بینند باید هزینه پرداخت شود . همان طور که که ما این پول ها را بخورد شبکه های خارجی می دهیم تا شاید ماهی یک بار اگر وقت داشتیم از برنامه های آنها استفاده کنیم !!
اما باید واقعا توجه داشت که با توجه به سانسور در داخل کشور برای براندازی رژیم که تمام این خیمه شب بازی ها برای این کار است باید چراغ سبز های بسیار بیشتری داشته باشیم. اگر دنیا براندازی این نظام را می خواست دیگر احتیاجی به فحاشی های سعید سکویی و دورویی های علیرضا میبدی و پول جمع کردن شهرام همایون نبود .
دور گود نشستن و لنگش کن گفتن بسیار راحت است . اگر هر یک از منتقدین این این کانال ها بجای این افراد بودند آنوقت می شد گفت چند مرد حلاج هستند و آیا واقعا آنقدر وطن پرست هستند که ادعا می کنند ؟
منتقدین این کانال ها همه چیز را زیر چتر شارلاتان بازی جمع می کنند اما آیا واقعا تمام کارها و گفته های این افراد بی تاثیر است ؟
بنده گمام نمی کنم . اگر به سیر رو بجلوی خردگرایی و بازگشت به ملی گرایی نگاه کنیم متوجه می شویم که این رسانه های برون مرزی اولین محرک این حرکت ها هستند و این خود نوعی مبارزه است . حال کسی هم از این مبارزه پولی بجبیب می زند نوش جانش !! از مردم ندار داخل ایران که کسی ندزدیده ( کسی که بگوید دزدیده از آن حرف ها زده ) و مردم پول دار خارج کشور چشمشان دربیاید باید جور مردم داخل ایران را بکشند !!
در داخل ایران افرادی هستند که دلخوشی جز این شبکه ها ندارند و اگر مردم خارج.. هموطنان آنها بداد آنها نرسند پس چکسی برسد ؟
بقای یک ملت با امید است و این شبکه ها چه شارلاتان و چه وطن دوست این امید را در دل این ملت زنده نگاه داشته اند .
حالا شما در خانه خود بنشین. به این برنامه ها نگاه کن. یک قران(ببخشید دلار یا یورو ) هم نپرداز ولی ادعای روشن گری و آزادی خواهی و طرفداری از ملت ایران بکن !!
3 ملیون ایرانی در خارج و ملیون ها ملیون ایرانی در داخل از بدبختی این ملت ککشان هم نمی گزد آنوقت ما از 4 نفر درخواست و توقع معجزه داریم ؟ بنده در اینجا نمی خواهم به نقد اشخاص و یا کانال خاصی بپردازم ... اما اگر این کانال ها بقول بعضی ها مردم را سرکیسه می کنند این بدین خاطر هست که مردم ما خود آزادی خود را نمی خواهند چون اگر سی سال این رژیم ملایان را تحمل نمی کردند دیگر نیازی به این کانال و آن کانال مبارز و یا بظاهر مبارز نبود .
همه می دانیم که اگر روزی ملت از جا بلند شود دیگر نیازی بدیدن قیافه فلان مجری و فلان برنامه را نداریم.
در پایان تاکید می کنم که من در این مطلب قصد طرفداری از کسی را نداشتم. چه بسا کسانی هستند که مطمئن هستم فقط و فقط برای پر کردن جیب مردم و بعضی برای بقای این رژیم تلاش می کنند . اندکند میهن دوستان واقعی . آن دسته هم با دست خالی کاری از دستشان بر نمی آید . دسته ای هم هستند که اصولا ادعایی ندارند و نمی توان بر ایشان خرده گرفت . عده ای هم هستند که بازی دوجانبه می کنند . بسیار جالب است که در میان ما ایرانیان هر نوع آدمی پیدا می شود !!!
اما این نکته را باید در مغزمان فرو کنیم :
نپرس دیگران برای ایران چه کردند و نکردند.. بپرس تو چه کردی و نکردی
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر