در زمان کودکی در کتاب های درسی از سرگذشت بزرگان شیعه بسیار می نوشتند و تلاش می کردند مقام این شخصیت ها را در نزد ما بالاتر و بالاتر ببرند. سالها از آن روزها گذشته و امروز که کمی در باره این «افسانه ها» فکر می کنم به این نتیجه می رسم که دروغ و فریبکاری ستون هر آئین و مذهبیست .
ایت داستان گداییست که از سر فقر و تنگدستی در خانه فاطمه زهرا را می زند و فاطمه که خود در خانه چیزی برای خوردن ندارد گلیمی از پوست گوسفند را که حسن و حسین روی آن خوابیده اند را به او می دهد تا آن را بفروشد و برای خود غذایی تهیه کند .
از این افسانه ها در اسلام و مذهب شیعه بسیار است و ملت متاسفانه در باره این افسانه ها و مشکلات ایدولوژیک این افسانه ها نمی اندیشد .
قبل از این که به ایرادهای اخلاقی این داستان بپردازم باید دو مورد را در اینجا بیان کنم
برو ای گدای مسکین در خانه علی زن که نگین پادشاهی دهد از کرم گدا را
هر مسلمانی به خوبی می داند که فاطمه همسر علی ابن ابی طالب خلیفه چهرم بوده است . از آنجایی که تشیع مذهبیست در اصل گداپرور همواره بزرگان شیعه تلاش بر آن داشته اند تا نسل علی را مردان و زنانی تنگدست جلو دهند هرچند خواندن تاریخ تاریخ نویسان و نه تاریخ تاریخ نویسان شیعه به ما می آموزد که آل علی همگی در رفاه کامل به سر می برده اند و اگر به جز این بوده است علی نگین پادشاهی را از کجا آورده بود که به گدایی بدهد و چرا امیرالمومنین باید در خانه جواهراتی را که کسی نمی داند از کجا آورده بود انباشته کند هنگامی که مروم در فقر شب راه به سحر می رسانند. این ها پرسش هایی هشتند که مذهب تشیع به آن نمی پردازد چون پاسخی برای ایشان ندارد .
برگردیم به داستنا بزرگواری فاطمه...
خواهرانی که این نوشته را می خوانند هرگز فکر کرده اند که یک مادر که مهربان ترین پدیده هاست چقدر باید سنگدل باشد که زیرانداز کودکان گرسنه خود را ببخشد ؟ ستم به کودکان بزرگترین ستم هاست ....
چراغی که به خانه رواست به مسجد حرام است...
اگر این داشتان حقیقی باشد که از دیدگاه من نیست آن حضرت نه تنها نشانی از بزرگواری نیست بلکه نشانیست از مادری سنگدل!!!
گداپروری نماد تشیع است ... باید به این افسانه ها فکر کرد چون پشت هر داستانی هدفی نهفته است و در دین اسلام هر داستانی برای فریب من و توست ..
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر